Reżim ochrony powietrza w Europie

Abstract

Status prawny powietrza atmosferycznego jest dwojaki. Po pierwsze, w międzynarodowym prawie lotniczym, gdy odnosi się do przestrzeni powietrznej państwa, dotyczy kolumny powietrza nad linią graniczną oraz powietrza znajdującego się w obrębie danego terytorium, czyli przestrzeni, do której zazwyczaj stosuje się jurysdykcję danego państwa, choć jej skład stale się zmienia. Ten status prawny określany jest przez państwo oraz umowy międzypaństwowe i znajduje zastosowanie w regulacjach prawnych dotyczących komunikacji i transportu lotniczego. Po drugie, w świetle międzynarodowego prawa ochrony środowiska, mówiąc o ochronie powietrza, traktuje się je jako zasób niepodzielny. Każde znaczące źródło zanieczyszczeń nie tylko przyczynia się do rozprzestrzeniania szkodliwych substancji na poziomie lokalnym, lecz także wykracza poza granice państwa, czyli ma charakter transgraniczny, co wymaga skoordynowanych działań społeczności międzynarodowej w celu zwalczania jego zanieczyszczenia. Zagrożenie niekontrolowanymi zmianami stanu powietrza atmosferycznego oraz wynikające z tego zagrożenie dla istnienia organizmów żywych, w tym człowieka, wymagało podjęcia zdecydowanych działań praktycznych w zakresie jego ochrony oraz regulacji prawnych na szczeblu krajowym i międzynarodowym. Społeczność światowa musi współdziałać w zwalczaniu tego problemu. Zadaniem o nadrzędnym znaczeniu w tej sferze jest przyjęcie uniwersalnej konwencji ONZ dotyczącej ochrony powietrza atmosferycznego.