Najem osób niewolnych w okresie starobabilońskim na przykładzie kobiet

Streszczenie w języku polskim

Identyfikacja różnych grup najemników pod względem statusu społecznego w okresie starobabilońskim jest utrudniona z powodu uproszczonego formularza kontraktu najmu oraz zbyt zdawkowego sposobu, w jaki byli oni opisywani. Jak się okazuje, jedyną grupą, w której jest to możliwe, są kobiety, które pojawiają się w 45 dokumentach, a które aż w 43 z nich były niewolnicami. Wskazuje na to brak wzmianki o związkach rodzinnych (patronim, matronim) tych osób. Kobiety najmowane opisane w tych dokumentach, mimo ich w sumie niewielkiej liczby, można ukazać zarówno w najmie krótko-, jak też długoterminowym, w sytuacjach, gdy cel ich transferu jest wskazany, jak też nie. Biorąc pod uwagę to, że tworzą one zwartą grupę pod względem prawnym, wyniki analizy tych dokumentów można uznać za miarodajne dla odpowiedzi na pytanie: „Jaka była rola niewolnych kobiet – najemniczek w gospodarce okresu starobabilońskiego”? W skrócie można powiedzieć, że mimo mniej korzystnych warunków fizycznych kobiety musiały świadczyć pełnowartościową pracę, za co najemca uiszczał średnią, także dla najmu mężczyzn, zapłatę. Jednocześnie też warunki najmu, przede wszystkim okres, na jaki dokonywano transferu – najczęściej jeden miesiąc – dostosowany był do warunków fizycznych tych osób. Wskazują na to także częstotliwość i cel najmu, którym najczęściej były żniwa, w których pracę kobiet wykorzystywano jako uzupełnienie deficytu męskiej siły roboczej, a kontrakty najmu kobiet są sześciokrotnie rzadsze.